Szybsi od F1 i sprint co rundę – przewodnik po MotoGP

John Surtees – jeśli jesteście fanami Formuły 1, z pewnością kojarzycie to nazwisko z mistrzowskim tytułem w barwach Ferrari. Bardzo prawdopodobnie jednak, że obił Wam się o uszy również jego triumf na dwóch kółkach – w motocyklowych mistrzostwach świata. Mimo że sport od tamtych lat nieustannie się zmienia, podobnie jak nasza ukochana „królowa motorsportu”, chciałbym Wam dzisiaj przedstawić tę wspaniałą serię wyścigową, w której ludzie potrafią triumfować z kurczakiem wielkości człowieka na tyle motocykla.

Wprowadzenie, czyli o samym MotoGP słów kilka 

MotoGP jest najwyższą klasą wyścigów prototypów motocykli o pojemności 1000 cm3. Same maszyny są bardzo lekkie jak na swoją moc (ważą one zazwyczaj nie więcej niż 160 kg, a więc 1/5 samochodu Smart Fortwo). Przekłada się to na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w ok. 2.5 sekundy. 

Sami kierowcy, którzy ujeżdżają te potężne motocykle (jadąc w zakrętach będąc pochylonymi nawet o 67 stopni!), są oddzieleni od asfaltu tylko i wyłącznie skórą, sliderami (które nakłada się na kolana i łokcie, by opierać się o asfalt) oraz kaskiem. 

Mimo że pod kombinezonem znajdują się poduszki powietrzne (wybuchają one automatycznie, jeśli system wykryje spadek z motocykla w niecałe 0.025 sekundy), kierowcy często doznają większych bądź mniejszych urazów i kontuzji (o czym boleśnie przekonało się już wiele zawodników). 

Zespoły i walka o mistrzostwa

Najtrudniejszą rzeczą do zrozumienia – moim zdaniem – jest podział zespołów, które w “klasie królewskiej” dzielą się na 2 części: ekipy fabryczne i satelickie. Tak zwanymi „fabrykami” są zespoły, które produkują motocykle oraz silniki do nich. Mowa tutaj o takich zespołach, jak Ducati Lenovo Team, Aprilia Racing, Red Bull KTM Factory Team, Monster Energy Yamaha Team oraz Repsol Honda Team. To te zespoły rywalizują (a przynajmniej powinny) o najwyższy stopień podiów, przyciągają największe gwiazdy (ponownie – powinny) i rozwijają swoje motocykle na przestrzeni sezonu. 

Skoro w dużym skrócie mamy opisane już zespoły fabryczne, czas spojrzeć na drugą stronę padoku i opisać drużyny satelickie. Zasadnicza różnica między zespołami fabrycznymi, a satelickimi jest taka, że owe zespoły kupują gotowe motocykle od ekip fabrycznych (podobnie jak zrobiło Racing Point w sezonie 2020 F1). W zależności od umowy, drużyny dostają od fabryk albo motocykle w najnowszej specyfikacji, albo z zeszłego roku. Ba, takimi motocyklami mimo wszystko często zawodnicy są w stanie pokonywać w teorii nowsze i lepsze maszyny! Współpraca na linii fabryka-satelita kształtowana jest również poprzez przekazywanie sobie nawzajem danych czy przechodzenie kierowców między zespołami. 

Zespoły satelickie to między innymi Prima Pramac Racing Team – pierwszy zespół satelicki w całej historii sportu, który rok temu triumfował w klasyfikacji zespołów. Inne ekipy to Gresini Racing, LCR Honda czy Pertamina Enduro VR46 Team –zespół największej legendy tego sportu: Valentino Rossiego. Stawkę satelit wieńczą teamy Red Bull GASGAS Tech3 oraz TrackHouse Racing, który można kojarzyć z serii NASCAR, rywalizującej za oceanem. 

Czasami panowie, którzy jeżdżą dla tych samych producentów, przepuszczają siebie nawzajem w ramach umowy dżentelmeńskiej. Kiedy jednak walka toczy się o najwyższą stawkę, nikt nie bierze jeńców na torze. Bardzo często zdarzają się obicia o siebie podczas pędzenia ponad 150 km/h w zakrętach.

Punktacja i klasyfikacja MotoGP 

Wszystkie zespoły walczą w dwóch (spośród pięciu) klasyfikacji mistrzostw: klasyfikacji kierowców oraz zespołów. Oprócz tego jest jeszcze klasyfikacja konstruktorów (w której zdobywa punkty najwyżej punktujący kierowca na danym motocyklu producenta), gdzie rywalizują zespoły fabryczne. Znajdziemy także klasyfikację zespołów i kierowców satelickich (nazywanych niezależnymi”), które jednak stanowią bardziej nagrody pocieszenia.

Sam system punktowy też się różni od tego z Formuły 1. Punkty przyznawane są w następujący sposób, poczynając od zwycięzcy: 

Rozkład weekendu MotoGP

Sam układ i nazwy poszczególnych sesji może wydawać się początkowo niezrozumiały, jednak w rzeczywistości jest bardzo prosty. W piątek zaczynamy od Free Practice 1. W niej (bardzo podobnie do F1) kierowcy sprawdzają odpowiednie linie jazdy, ustawienia czy dobór opon. 

Po południu przechodzimy z kolei do sesji o nazwie Practice (brak słowa free jest w tym przypadku znaczący), w której oprócz wyżej wymienionych czynności, kierowcy muszą się jeszcze postarać o jak najlepszy czas. Powód jest jeden: najlepszych 10 zawodników awansuje od razu do Q2 (o kwalifikacjach za chwilę). Daje nam to mały pokaz sił przed kwalifikacjami i dodatkową atrakcję w każdy piątek. 

Po przespanej (bądź nie) nocy kierowcy zaczynają dzień od Free Practice 2. Sesja ta nie różni się niczym innym od pierwszej sesji. Następnie nadchodzi pora stanąć do kwalifikacji. Sam format czasówki zdecydowanie bardziej odbiega od Formuły 1, głównie z powodu podziału na 2 części, a nie 3. 

W Q1 o dwa pozostałe miejsca w Q2 rywalizują ze sobą zawodnicy, którzy nie znaleźli się w top 10 po FP2. Druga część czasówki ustala nam już finalne ustawienie na starcie do sprintu i wyścigu głównego. 

Sobota jest kończona za pomocą sprintu, który odbywa się co weekend. Trwa on połowę dystansu niedzielnego Grand Prix, a punktacja wygląda następująco – 12  9  7  6  5  4  3  2  1. 

W niedzielę kierowcy wyjeżdżają rano na Warm Up, (podczas którego mogą wejść w rytm wyścigowy. Po nim następuje najważniejszy event weekendu – wyścig główny, który trwa zazwyczaj ok. 40 minut. 

Serie „juniorskie” 

Młodzi zawodnicy mają szansę na rozwój w kategoriach z mniejszą pojemnością silnika – Moto2 oraz Moto3. Słowo „juniorskie” napisałem w cudzysłowie, ponieważ obie serie mają status mistrzostw świata. tym samym np. Pedro Acosta, mimo że jest debiutantem w MotoGP, jest już mistrzem świata (wszystkie tytuły zawsze sumujemy).

Dużą różnicę w porównaniu do F2 i F3 również stanowi jeszcze jedne fakt. Wyścigi tych kategorii odbywają się podczas KAŻDEJ rundy najwyższej kategorii. Tym samym zawodnicy mają okazję sprawdzić się na każdym torze z obecnego kalendarza. 

MotoGP obecnie 

Jesteśmy podczas 18 rundy sezonu (zostały 3 wyścigi z 20 w tym roku), a walka o mistrzostwo trwa w najlepsze. Na 1. miejscu w klasyfikacji kierowców znalazł się zawodnik zespołu satelickiego Prima Pramac Ducati –Jorge Martin z 424 punktami. Członek Lenovo Ducati – Francessco „Pecco” Bagnaia depcze mu po piętach. Martin jest zaledwie 20 punktów za przeciwnikiem. 

Stawka w tym pojedynku jest o tyle znacząca, że kierowca satelickiej ekipy odchodzi w przyszłym sezonie do Aprilii. O tym jednak mam nadzieję rozpisać się w dalszych artykułach, przybliżających tę wspaniałą serię. Z kolei zarząd Ducati za wszelką cenę chce uniemożliwić pojawienie się mistrzowskiej 1. na konkurencyjnym, włoskim motocyklu. 

Dodatkowo, jeśli Martin sięgnie po najwyższy stopień na koniec sezonu, będzie pierwszym kierowcą niefabrycznej ekipy, który zdobędzie tytuł od 2001 roku. 

W klasyfikacji zespołów dominuje Ducati Lenovo podobnie jak zresztą w klasyfikacji konstruktorów. 

Transmisja – gdzie oglądać MotoGP?

Transmisja wszystkich sesji jest dostępna za darmo na polsatsport.pl z fantastycznym komentarzem Grzegorza Jędrzejewskiego i Adama Badziaka. Komentatorzy zawsze mają do powiedzenia wiele ciekawych rzeczy, które nawet nie pojawiły się jeszcze jako plotki na Twitterze/X. 

Mam nadzieję, że zachęciłem Was do obejrzenia chociaż jednego wyścigu serii, w której emocje są porównywalne do Formuły 1, a która może być idealną odskocznią dla każdego.